ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ... ΕΝΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Ζωγραφίζω άρα υπάρχω. Μετρω τις μέρες μου με τη ζωγραφική. Καταγράφω μορφές που γύρω μου θηλάζουν το κενό, δίνω πρόσωπο σε όνειρα και σε θύμους. Προσπαθώ σχέση να συστήσω με τον κόσμο ετούτο το μικρό και άπονο. Επιχειρώ λόγο να βρω σε έναν πλανήτη που λατρεύει θαρρώ το παράλογο, τη στάση δηλαδή και την ασφαλεια των δεδομένων. Κόσμος άκοσμος δίχως λόγο και άρα δίχως ρυθμό που να συνέχει τα διεστώτα και να περνά στη ζωή ως ενότητα. 

Πόσο εύκολο είναι να ζωγραφίζεις δίχως τη ζωή να ψαύεις...χωρίς να αγγίζεις τα σπλάχνα τού θηρίου που πλαντάζει στά σωθικά της γής! Είναι εύκολο να γράφεις μορφές η δικά σου συναισθήματα αλλά δύσκολο να περάσεις στη καταγραφή σχέσεων και μάλιστα στην καταγραφή προτάσεων που να ξεκινούν από πείρα κι όχι να είναι παράγωγα ιδεών που μοιάζουν φορές φορές καλές και θελκτικές αλλά πλάνες σά ξενιτειά είναι. 

Γύρω μου όλα μοιάζουν να ζητούν τή στάση και τον προσδιορισμό.Όλοι ζητούν ταυτότητα και σημαίες για να καταταγούν. Όλα μοιάζουν να οδεύουν προς τη στατικότητα και το θάνατο. Πουθενά η ελπίδα της ρευστότητας και της ροής , του ρυθμού όπου όλα εθελούσια  χάνουν την ταυτότητά τους , "ούκ έστιν έλλην και βάρβαρος..." και όλα γίνονται ένα κουβάρι, ένα σμάρι χαράς και ένα σώμα όπου δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά, σπουδαία και μή. Όπου όλα απολαμβάνουν την ισοτιμία της λειτουργίας και τη χαρά της μετοχής στο γεγονός της ζωής. 

Πόσο κουραστικά διαβαίνω σε ετούτο τον κόσμο τον τις ουσίες αναδεύοντα και ματαίως αναζητούντα να λύσει το πρόβλημα.... Ποιό είναι το πρόβλημα; Από πού προβάλλεται το πρόβλημα; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει η μάλλον όλοι αποφεύγουν να το θέσουν και να αναλάβουν  ευθύνες και ρίσκα. Η εύκολη οδός είναι αυτή της διαφυγής. Κάθετι είναι καλό αρκεί να μας βοηθάει να δραπετεύσουμε απο το υπαρκτό και το πραγματικό. Κόσμοι απο ιδεολογήματα, πολυκατοικίες φτηνών συναισθημάτων, συστήματα που διδάσκουν και πραγματώνουν τη δραπέτευση... όλα επιτρέπονται αρκεί να ξεχνιόμαστε. Όχι στις χαραυγές αλλά σε όμορφα όνειρα χωρις πραγματικότητα μόνοι η με όσους μας ικανοποιούν .οσους δεν μας χαλάνε τη μέρα , όσους προτιμούμε. Έμεις οι δραπέτες της πραγματικότητας να χάσκουμε ευτυχισμένοι μπροστά σε βιτρίνες πολυκαταστημάτων, να φτιάχνουμε τη διάθεση μας ακούγοντας συνθήματα για ηλιθίους που υπόσχονται ότι σε τέσσαρες συνεδρίες θα λυθούν τα προβλήμτα του γάμου σας και ότι  μετά θα έχετε μιά ευτυχισμένη καθωπρέπει οικογένεια με καλοχτενισμένα και καθαρά παιδάκια, με εξοχικό, με κότερο με τακτικές διακοπές σε αξιόλογα μέρη όπου υπάρχει φρέσκο και φτηνό ψάρι και άλλες τέτοιες  ....... 

Γιά να τις πουλάνε μάλλον κάποιοι τις αγοράζουν.... Κάποιοι ψωνίζουν απο το μαγαζί αυτό που  μάλλον κάνει καλλές δουλειές. Δραπέτες του κόσμου του πραγματικού!!!! Λίγο σεβασμό ρε στη φτώχεια των άλλων, όσων δούλων δουλεύουν για να έχετε όσα έχετε..Λίγο σεβασμό αν μη τι  άλλο. Ας μη γίνουμε ήρωες να απαρνηθούμε τις χάρες του ντουνιά αλλά μιά σιωπή, ένα λεπτό τουλάχιστον σιγή σε όσους τη στιγμή αυτή πονούν  και πεθαίνουν, βασανίζονται, δουλεύουν, είναι μόνοι... όσο έμείς μέσα στο καλαμπουράκι της ατομικής μας ευτυχίας κάνουμε συνεδρίες με ψυχιάτρους και ψυχολόγους, η ασχολούμαστε με την οικολογία για νάχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής!!!! Μόνοι, ακρωτηριάζοντας τη ζωή, σταματώντας το ρυθμό του σώματος της ζωής, επιλέγοντας με τά ατομικίστικα μας κριτήρια οπαδούς, φίλους και συντρόφους ανάλογα με τα δεδομένα μας. Μόνοι να χάσκουμε ηδονικά μπροστά αλλά και μακρυά από τον πόνο. Με ιδέες σπουδαίες αλλά δίχως σώμα, δίχως πληγές που να μαρτυρούν την παρουσία μας στον πόλεμο, στη φτώχεια , στο μαρτύριο των άλλων. Μόνοι, σκυμένοι πάνω απο φροσκοτυπωμένα βιβλία να χαζεύουμε εαυτούς και αλλήλους διαβάζοντας η γράφοντας για κάποιους αφελείς που συνωστίζονταν μπροστά σε προκυμαίες για να πάνε πικνίκ "απέναντι", η να σχολιάζουμε παραμονές εθνικών εορτών τις ζωές των ἀλλων όσων σε πεδία μαχών έδωσαν όλα τα παιδιά τους. Μόνοι και καλοταϊσμένοι να σχολιάζουμε τις ζωές των άλλων για νάχουμε κι εμείς δουλειά. Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί! Αφράτοι κώλοι!!!!

Αν μη τί άλλο σιωπή. Αν μη τι άλλο λίγη σιγή Βάνδαλοι. Όχι άλλη ρύπανση του τοπίου ο  φαρισαϊσμός σας είναι το τοξικότερο απόβλητο απο καταβολής κόσμου.   

Κι εγώ να μετράω τις μέρες μου με τη ζωγραφική... Αστειότητες. Μικρό και αστείο ανθρωπάκι που αν μη τί άλλο προσπαθώ χρόνια τώρα να πείσω το τομάρι μου ότι εις μάτην κάθε προσπάθεια να βρώ μιά θέση στον κόσμο μας.. εις μάτην. "Ένας χαζός και σαστισμένος ανθρωπάκος που όπου με παίρνει κι έμενα κοκορεύομαι..." Ένα συγνώμη προς όλους αδελφοί έχω να πώ κι αυτό με τα χείλια μόνον, μόνον τόσο αντέχω, τόσο βαστώ. Συγνώμη που Πάσχα έρχεται και νοσταλγώ τη ζωή να βρώ, απλά όμως τη νοσταλγώ.